Ustawa o rachunkowości

Jedynym z aktów prawnych, najważniejszym normującym prowadzenie rachunkowości jest ustawa o rachunkowości z 1994 roku. Wraz z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości o raz Dyrektywami Europejskimi stanowi całkowitą regulację rachunkowości w Polsce.  przepisy-rachunkowe

Jej przepisy ustalają w szczególności zasady prowadzenia rachunkowości, tryb badań sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów oraz zasady wykonywania działalności w zakresie usług prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przypisy zawarte w ustawie o rachunkowości dotyczą poniżej wymienionych podmiotów, mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Polski:

  • spółek handlowych oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego, 
  • osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro, 
  • jednostek organizacyjnych działających na podstawie Prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, przepisów o funduszach inwestycyjnych, przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, bez względu na wielkość przychodów, 
  • gmin, powiatów, województw i ich związków, 
  • oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, 
  • jednostek niewymienionych w pkt 1-6, jeżeli otrzymują na realizację zadań zleconych dotacje lub subwencje z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub funduszów celowych.