Pracownikowi, który w trakcie stosunku pracy był niezdolny do jej wykonywania z powodu choroby, z reguły przysługuje wynagrodzenie chorobowe, a następnie zasiłek chorobowy.
Wynagrodzenie chorobowe wypłaca pracodawca przez okres wskazany w Kodeksie Pracy, za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego.
Wysokość wynagrodzenia chorobowego wynosi z reguły 80%. Istnieją przypadki, w których wynagrodzenie to wynosi 100%. Taka stawka przysługuje za czas niezdolności do pracy spowodowany:
– wypadkiem w drodze do lub z pracy,
– chorobą przypadającą w czasie ciąży,
– poddaniem się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddaniem się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.
Limit 33 dni ustala się sumując wszystkie okresy niezdolności do pracy spowodowane chorobą w roku kalendarzowym. Nie ma znaczenia, czy występują tutaj przerwy między okresami choroby, czy nastąpiła zmiana pracodawców w ciągu roku, czy to że pracownik pozostaje zatrudniony u kilku pracodawców w tym samym czasie. Limit przypada na dany rok kalendarzowy. Od nowego roku pracodawca od nowa wypłaca wynagrodzenie chorobowe.